Santiago Moreno, profesor i rregullt i Departamentit të Bioteknologjisë së Bimëve - Biologji, ka marrë kohët e fundit detyrën e drejtimit të Bankës së Urmit të Plazmit (UPM-PGB). Ai përmend dy funksione thelbësore në këtë strukturë, të vendosura në Escuela Técnica Superior de Ingeniería Agronómica, Alimentaria y de Biosistemas (ETSIAAB).
Së pari, ruajtja e biodiversitetit, si "bazë për status të mirë të ekosistemit". Së dyti, promovimi i përparimeve shkencore "për një kuptim më të mirë të burimeve gjenetike të bimëve dhe një zhvillim më të qëndrueshëm të ushqimit dhe bujqësisë". Për më tepër, Profesor Moreno kujton lidhjen e këtyre detyrave me dy nga Qëllimet e Zhvillimit të Qëndrueshëm (SDG) të promovuara nga KB: Mbrojtja, restaurimi dhe promovimi i ekosistemeve tokësore dhe përfundimi i urisë.
Santiago Moreno, profesor i rregullt i Departamentit të Bioteknologjisë së Bimëve - Departamenti i Biologjisë
Rëndësia e UPM-PGB fillon me natyrën e saj historike. Ishte e para në botë që specializohej në farat e egra.
Në të vërtetë, ajo lindi në 1966, me bimë të egra të familjes Cruciferae që Profesor César Gómez Campo i përdori si bazë për punën e tij kërkimore. Krijimi i tij vjen në vitet e zhvillimeve të shkëlqyera të shumimit të bimëve, në atë që u quajt revolucioni i gjelbër. Në atë kohë, tashmë kishte interes për të ruajtur farërat e specieve të kultivuara; në fakt, disa banka ishin krijuar për këtë qëllim në botë. Kur Profesor Gómez Campo bëri bankën e parë të farërave në botë për speciet e egra, ai jo vetëm që po njihte vlerën e brendshme të farërave të specieve të egra, por edhe zbatimin e tyre të mundshëm për mbarështimin e të korrave.
Cilat janë koleksionet më të rëndësishme? Sa specie mban banka?
Kryqëzuesit e egër janë, me siguri, koleksioni më i njohur ndërkombëtarisht. Jo vetëm lakrat, rrepkat, rrepat dhe mustarda i përkasin kësaj familje, por edhe një numër i pafund i specieve të egra, duke përfshirë Diplotaxis (raketa mur) që portretizon fushat dhe qytetet tona të verdha në fillim të pranverës. UPM-PGB mbledh një nga koleksionet më të mëdha të kryqëzuesve të egër në të gjithë botën me pothuajse 500 specie dhe më shumë se 1,500 aderime. Për shkak të farefisnisë së tyre me speciet e kultivuara të përmendura më lart, shumë prej këtyre specieve kanë një vlerë të shtuar të veçantë.
Ekziston gjithashtu një koleksion i dytë i njohur i specieve endemike nga Gadishulli Iberik, Ishujt Balearik dhe rajoni Makaronezian, i cili përfshin arkipelagun e Ishujve Kanarie. Projekti Artemis lejoi zbatimin e këtij koleksioni disa vjet më vonë, në 1973. Qëllimi i tij ishte të mblidhte dhe të ruante farat e specieve tona endemike në planin afatgjatë. Në ditët e sotme, rreth 300 specie endemike në të gjitha ruhen në bankë.
A janë inkorporimet akoma në vazhdim, apo është një inventar i mbyllur?
Megjithëse shkurtimet e buxhetit dhe stafit ndikojnë në përfshirjet, këto vazhdojnë për dy arsye kryesore. Së pari, ka akoma shumë material emocionues që nuk është i pranishëm në UPM-PGB. Për shembull, përfaqësimi i specieve të familjes Cruciferae është mbresëlënës, por përfaqësimi i popullatave të ndryshme që vendosin secilën specie nuk është aq i mirë. Kjo çështje bëhet jetike pasi që mbarështuesit [të përqendruar në marrjen e varieteteve me karakteristika më të larta se ato që ekzistojnë] nganjëherë mund të gjejnë gjene me interes në ndryshueshmërinë brenda specifikave të materialit të egër.
Së dyti, banka, si anëtare e Rrjetit Grumbullues të Programit Kombëtar të Burimeve Gjenetike të Bimëve, bashkëpunon duke respektuar angazhimet ndërkombëtare që vendi ynë ka ndërmarrë në drejtim të ruajtjes së burimeve gjenetike të bimëve dhe menaxhimit global për ushqimin dhe bujqësinë.
Lexoni artikullin e plotë në www.upm.es