Mykja e maruleve, e shkaktuar nga Bremia lactucae Regel, është sëmundja me gjethe më e rëndësishme ekonomikisht e maruleve (Lactuca sativa L.). Vendosja e kultivarëve rezistentë që mbartin gjenet dominuese të rezistencës (gjenet Dm) luan një rol vendimtar në menaxhimin e integruar të sëmundjes së mykut; megjithatë, ndryshueshmëria e lartë në popullatat e patogjenëve çon në mposhtjen e rezistencës së bimëve të dhënë nga gjenet Dm.
Disa kultivarë të maruleve shfaqin rezistencë në fushë që manifestohet vetëm te bimët e rritura. Dy popullata të linjave të rekombinuara me origjinë (RIL), me origjinë nga kryqëzimet midis kultivarëve rezistentë në fushë Grand Rapids dhe Iceberg dhe kultivarëve të ndjeshëm Salinas dhe PI491224, u vlerësuan për rezistencën e mykut në kushte fushore. Në përgjithësi, 160 RIL nga Iceberg × PI491224 dhe 88 RIL nga popullatat Grand Rapids × Salinas u gjenotipuan duke përdorur gjenotip me sekuencë, i cili gjeneroi respektivisht 906 dhe 746 shënues me cilësi të lartë, që u përdorën për analizën e vendndodhjes sasiore (QTL) .
Ky studim gjeti një QTL në kromozomin 4 që është i pranishëm në të dy popullatat Grand Rapids × Salinas dhe Iceberg × PI491224 që ka një efekt të madh në rezistencën e fushës. Ata gjithashtu gjetën dy QTL shtesë domethënëse në kromozomet 2 dhe 5 në popullatën Iceberg × PI491224 RIL. Piramidimi i gjenit i ndihmuar nga shënjuesit i gjeneve të shumta Dm në kombinim me QTL për rezistencën në terren sigurojnë mundësinë për të zhvilluar kultivarë me rezistencë më të qëndrueshme ndaj B. lactucae.
Lexoni hulumtimin e plotë në www.apsjournals.apsnet.org.
Identifikimi i tipareve kryesore sasiore loci që kontrollojnë rezistencën në terren ndaj mykut në marule të kultivuara (Lactuca sativa)
Lorena Parra, Ivan Simko dhe Richard W. Michelmore