Për të garantuar sigurinë kombëtare të ushqimit, Kina po zbaton gjithnjë e më shumë bujqësinë vertikale, e cila përfshin kultivimin e të korrave në struktura vertikale duke përdorur hidroponikë. Kjo metodë siguron rendimente më të larta dhe kërkon më pak burime, por aktualisht është e shtrenjtë. Sipas Programit Botëror të Ushqimit të OKB-së, mesatarja globale e tokës bujqësore për person është ulur nga 0.45 hektarë në vitin 1961 në 0.21 hektarë në vitin 2016. Kjo do të vazhdojë të bjerë me rritjen e popullsisë globale, e cila parashikohet të arrijë në 9 miliardë deri 2037. Kina, e cila ka vetëm 9% të tokës së punueshme globale dhe 6.6% të burimeve globale të ujërave të ëmbla, përballet me sfida të rëndësishme për të ushqyer popullsinë e saj.
Kina filloi zhvillimin e bujqësisë vertikale në fund të viteve 1990, dhe aktualisht, ka rreth 250 ndërmarrje bujqësore në vend që ushtrojnë bujqësi vertikale, me qindra projekte në rrugë e sipër. Sipas ekspertëve, bujqësia vertikale ka shumë përparësi. Së pari, siguron rendiment të lartë. “Në fermat tradicionale, ata korrin të korrat një ose dy herë në vit. Në fermat vertikale, ne e bëjmë atë çdo muaj: në një mjedis të kontrolluar, perimet piqen në 28-30 ditë, "thotë Wei Linlin, drejtori ekzekutiv i kompanisë AgriGarden me bazë në Pekin. Ajo theksoi gjithashtu se fermat vertikale ulin ndjeshëm kostot e transportit të produkteve bujqësore, pasi ato mund të ndërtohen direkt në qytete pranë konsumatorit. Për shembull, një nga projektet premtuese të AgriGarden është ndërtimi i fermave vertikale në stacionet e metrosë së Pekinit, ku perimet më të freskëta mund të shiten menjëherë.
Perspektivat e bujqësisë vertikale urbane mbështeten gjithashtu nga Dixon Despommier, një ekolog amerikan dhe mbrojtës i kësaj qasjeje. Sipas parashikimit të tij, deri në vitin 2050, 80% e popullsisë globale do të jetojë në qytete, gjë që e bën jashtëzakonisht të rëndësishme rritjen e ushqimit në vend. Ai beson se një fermë vertikale 30-katëshe mund të prodhojë të njëjtën sasi ushqimi si një fermë tradicionale prej 1,000 hektarësh.
Investimi i Kinës në bujqësinë vertikale synon rritjen e prodhimit të ushqimit dhe reduktimin e përdorimit të burimeve, gjë që është thelbësore për të ushqyer popullsinë e madhe të vendit me burime të kufizuara. Bujqësia vertikale ka potencialin për të revolucionarizuar industrinë e bujqësisë dhe ndërsa popullsia e botës vazhdon të rritet dhe urbanizohet, mund të bëhet gjithnjë e më e rëndësishme përvetësimi i kësaj qasjeje për të garantuar sigurinë ushqimore.